Φουσκωτή και αφράτη, γεμάτη αρώματα, η παραδοσιακή βασιλόπιτα σηματοδοτεί το ξεκίνημα του χρόνου με τα υλικά της να συμβολίζουν την αφθονία και τους καλούς οιωνούς.

Το έθιμο της βασιλόπιτας είναι πολύ παλαιό, προέρχεται από εκείνο που ετελείτο στην αρχαία ελληνική εορτή των «Κρονίων» (και αργότερα των ρωμαϊκών «Σατουρναλίων») που παρέλαβαν οι Φράγκοι.

Από τον Μέγα Βασίλειο προήλθε η συνήθεια της τοποθέτησης νομίσματος μέσα στην πίτα και της ανακήρυξης ως «βασιλιά της βραδιάς» ή τυχερού αυτού που το έβρισκε. Όταν ο Μέγας Βασίλειος ήταν επίσκοπος Καισάρειας, ο έπαρχος της Καππαδοκίας πήγε να εισπράξει φόρους με άγριες διαθέσεις. Οι κάτοικοι φοβήθηκαν και ζήτησαν την προστασία του επισκόπου τους. Αυτός τούς είπε να συγκεντρώσουν όποια πολύτιμα αντικείμενα είχαν για να τα προσφέρουν στον έπαρχο. Τελικά, όμως, ο έπαρχος πείστηκε από τον Μέγα Βασίλειο να φύγει χωρίς να πάρει τίποτε. Ήταν παραμονή της Πρωτοχρονιάς.

Σύμφωνα με την παράδοση, ο άγιος για να επιστρέψει τα τιμαλφή στους δικαιούχους, μη γνωρίζοντας σε ποιόν ανήκει τι, έδωσε εντολή να παρασκευαστούν μικροί άρτοι εντός των οποίων τοποθέτησε ανά ένα των νομισμάτων ή τιμαλφών και τα διένειμε στους κατοίκους την επομένη του εκκλησιασμού. Έγινε η διανομή και, σαν από θαύμα, έτυχε στον καθένα ό,τι είχε δώσει, φέρνοντας έτσι στους ανθρώπους χαρά. Από τότε φτιάχνουμε κι εμείς τη βασιλόπιτα με το φλουρί μέσα, την πρώτη μέρα του χρόνου, τη μέρα του Αγίου Βασιλείου.