Ο Όμηρος αναφέρεται στο τυρί στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια και μάλιστα στον «αίγιον τυρόν», δηλαδή το κατσικίσιο τυρί, αναφερόμενος στον βοσκό και τυροκόμο Πολύφημο. Ο Αριστοτέλης και ο Διοσκουρίδης έδωσαν τις πρώτες συνταγές για την παραγωγή τυριού.

Η ιστορία της κατσίκας, σύμφωνα με τη μυθολογία, πάει πολύ πιο πίσω, καθώς γνωστή σε όλους είναι η κατσίκα Αμάλθεια, η τροφός του Δία, που φρόντιζε να μην τού λείψει τίποτα, όσο έμενε κρυμμένος από τον Κρόνο. Είναι καλά γνωστό και το «κέρας της Αμάλθειας», που ήταν πάντα γεμάτο με ό,τι λαχταρούσε ο κάτοχός του, και έγινε σύμβολο της αφθονίας και του πλούτου. Επίσης, όταν πέθανε η Αμάλθεια, ο Δίας έντυσε με το δέρμα της την ασπίδα του, που γι’ αυτό ονομάστηκε «αιγίδα» (αίγα = κατσίκα). Όποιος την κρατούσε ήταν προστατευμένος, γι’ αυτό σήμερα λέμε τη φράση «υπό την αιγίδα κάποιου…» που σημαίνει «κάτω από την προστασία του».

Στα της διατροφής, αν και το κατσικίσιο γάλα δεν το προτιμά η πλειονότητα, λόγω πιο έντονης γεύσης από τους ανταγωνιστές του… ας το ξανασκεφτούμε!

Βοηθά ιδιαίτερα σε θέματα οστεοπόρωσης και οστεοπενίας, γιατί ο ανθρώπινος οργανισμός απορροφά καλύτερα τα μεταλλικά του στοιχεία, ενώ είναι πλούσιο σε βιταμίνες, καθώς επίσης και σε ασβέστιο. Άρα είναι ωφέλιμο, ανάμεσα σε άλλα, για την όραση, τα οστά, την υγεία της καρδιάς, αλλά και το νευρικό σύστημα. Σε σχέση με άλλα γάλατα, όπως για παράδειγμα το αγελαδινό, η περιεκτικότητά του σε λακτόζη είναι μικρότερη, που σημαίνει ότι μπορεί να το «αντέχει» κάποιος με ελαφριά δυσανεξία.