Εκλεκτή και σπάνια. Ακριβή και δυσεύρετη. Η άσχημη και απωθητική εμφάνισή της, την αδικεί, αφού διαθέτει καλά κρυμμένα διατροφικά μυστικά.

Ο λόγος για την τρούφα, για την εύρεση της οποίας επιστρατεύονται ειδικά εκπαιδευμένα σκυλιά και γουρούνια, ηλεκτρονικοί ανιχνευτές οσμών, ακόμη και μια συγκεκριμένη κατηγορία… μύγας. Περιπολίες γίνονται από την αστυνομία στις καλλιέργειες, προκειμένου να αποφευχθεί η κλοπή της.

Ο μύκητας της τρούφας είναι ένα σχετικά σπάνιο είδος υπόγειου μανιταριού, που συμβιώνει και αναπτύσσεται στις ρίζες ορισμένων ειδών δέντρων ή και θάμνων, σε βάθος 6-15 περίπου εκατοστών από το έδαφος.

Η γαστρονομική και θρεπτική αξία της τρούφας, την κάνουν περιζήτητη παγκοσμίως, ενώ το άρωμά της είναι μοναδικό και εκλεκτό, όπως και η γεύση που δίνει στα φαγητά. Εκτός από την κουζίνα, χρησιμοποιείται επίσης και για φαρμακευτικούς και θεραπευτικούς σκοπούς, κατά μυϊκών και αρθριτικών πόνων και υψηλών επιπέδων χοληστερόλης.

Η αυξημένη ζήτηση της τρούφας, σε συνδυασμό με τις μικρές ποσότητές της που διατίθενται στην αγορά, κάνουν την τιμή πώλησής της ιδιαίτερα υψηλή, ενώ σε πολλές περιπτώσεις οι σοδειές προπωλούνται.

Η μαύρη τρούφα λέγεται και «μαύρο διαμάντι», λόγω της μεγάλης αξίας της. Τον Δεκέμβριο του 2009, μια τρούφα tuber magnatum (προφέρεται: τούμπερ μαγκνάτουμ), πωλήθηκε για 10.200 ευρώ το κιλό, ενώ η τιμή-ρεκόρ για λευκή τρούφα σημειώθηκε τον Δεκέμβριο του 2007, όταν ο Stanley Ho, ιδιοκτήτης καζίνο στο Μακάο, κατέβαλε 330.000 δολάρια για ένα κομμάτι βάρους 1,5 κιλού.