Ο «κλέφτικος» τρόπος μαγειρέματος, που η ιστορία τον θέλει να εφευρίσκεται επί Τουρκοκρατίας, όταν οι Έλληνες φρόντιζαν να ψήνουν το σφαχτάρι κάτω από τη γη ή κρυμμένο ανάμεσα στα βράχια των σπηλαίων, ώστε να μη βλέπουν τον καπνό οι εχθροί και να μην ξέρουν τι μαγειρεύεται… είναι για πολλούς συνώνυμος του καλοκαιριού. 

Εύλογα θα πει κάποιος ότι το κατσικίσιο και το αρνίσιο κρέας είναι βαριά για το καλοκαίρι, και ειδικά για βραδινό. Ωστόσο, το οφτό κλέφτικο -που μπορεί να θεωρηθεί εθνικό φαγητό των Κυπρίων μετά τη σούβλα- σερβίρεται καλοκαιριάτικα. 

Υπάρχουν δύο εξηγήσεις, σύμφωνα με τους μερακλήδες του είδους. Ο σημαντικότερος λόγος που οι παλιοί δεν έκαναν κλέφτικο τον χειμώνα ήταν ότι, επειδή έβγαζαν τα ζώα και έτρωγαν χόρτα τον χειμώνα, αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αλλοιώνεται η γεύση του κρέατος. Επίσης, τον χειμώνα τα ζώα γεννούν και οι βοσκοί δεν τα σφάζουν γιατί παίρνουν το γάλα τους. Άλλοι υποστηρίζουν ότι το καλοκαίρι διατηρούνται η γεύση και η νοστιμιά ακόμη και ώρες μετά το άνοιγμα του φούρνου, σε αντίθεση με τον χειμώνα, όπου η θερμοκρασία είναι πολύ πιο χαμηλή και, μόλις ανοιχθεί ο φούρνος, το κλέφτικο θα κρυώσει και λόγω του λίπους θα πήξει.